De volgende dag gaan we de fijne camping en Cairns dus verlaten om richting Mission Beach te rijden. Om 10 uur in de ochtend is het al 42 graden, dat belooft wat voor vandaag! We rijden al snel op een typische slingerweg in de bergen die ineens overgaat in een gewone weg tussen de heuvels met prachtige uitzichten en een enorm groene omgeving. Dit is zoooo anders dan het droge en dorre Australië, dat we even het gevoel hebben in een ander land te rijden.

Millaa Millaa falls

Onderweg volgen we een deel van de watervalroute rondom Atherthon. Bij de eerste waterval Millaa Millaa kun je ook zwemmen. Het water is ijskoud ondanks de tropische temperaturen dus we kunnen lekker afkoelen. Aan de linkerkant van het water zit een agressieve cat fish die haar nest beschermt en iedereen bijt die in de buurt komt. We lunchen aan het water en rijden dan door naar de volgende camping. Die valt tegen na de vorige haha. Maar die was ook alleen uitgezocht op het feit dat je de camper vlakbij de zee kunt zetten. Helaas was die afstand veel groter dan gedacht.

Als we vanuit Mission Beach richting Townsville rijden zien we langs de weg allerlei opbeurende bordjes staan met teksten als:
‘Break the drive, stay alive’ en ‘Survive your drive’. Ook zien we weer allerlei bosbranden. Mocht iemand zich afvragen wat die groene gewassen zijn die daar enorm veel geteeld worden; wij hebben het opgezocht en het blijkt suikerriet te zijn.

Wallaman falls en storm

Als we bijna bij de Wallaman falls zijn begint het ineens heel hard te waaien en te regenen en dat terwijl we op een steile bergweg rijden. Ik vind het helemaal niets maar Maan blijft relaxed. Op een gegeven moment kunnen we niet verder omdat er een boom op de weg ligt. Door een stuk achteruit te rijden kan Maan onze  grote camper toch keren op de weg en gaan we weer terug. Na een stukje kunnen we weer niet verder, er ligt nog een boom op de weg. We hebben al een stuk gezigzagd om alle takken heen en moeten wachten tot de weg vrij is. Niet relaxed als onweer doorgaat en bomen zwiepen of omvallen. Ook de temperatuur daalt enorm in een uurtje tijd: van 40 naar 24 graden. Als de weg vrij is rijden we maar door naar Alva. Daar is net een uur daarvoor de storm voorbij geraasd.

Bush fires

Na een nacht in Alva Beach te hebben gestaan rijden we naar Airlie Beach. Daar hebben we een supercamping gevonden, Island Gateway. We slapen er eerst 1 nacht en boeken er dan meteen twee bij. Na de eerste nacht ontvang ik ineens allemaal bezorgde appjes van mijn moeder. Of ik wel weet dat er heel veel bosbranden in het gebied op onze route naar het Zuiden zijn. Eh, nee, daar weten we niets van maar het blijkt inderdaad dat een aantal dorpen geëvacueerd zijn en worden. Wij hebben inmiddels al zoveel bosbranden gezien aan de andere kust dat we er niet meer echt van op kijken. Maar… aan die kant wonen veel minder mensen en de brandweer onderneemt geen actie als het geen gevaar oplevert. Dat is hier een ander verhaal natuurlijk. We kijken het eerst maar eens aan en zijn zeker niet van plan om domme dingen te doen.

Great Barrier Reef en Whitsundays

In Airlie Beach is eigenlijk niet gek veel te doen (behalve natuurlijk het Great Barrier Reef) maar een bezoek aan de Lagoon hoort er natuurlijk bij. Dat is ook weer een openbaar zwembad met uitzicht op zee. Een super concept! De jongens willen een vrije dag dus die laten we bij de camper en wij gaan een keer met de bus!

Op de een na laatste dag hebben we een Whitsundays Tour geboekt. We werden met een busje bij de camping opgehaald om met de boot naar White Heaven beach te gaan. Op dat spierwitte strand met lichtblauw water konden we zwemmen en daarna was er een bbq als lunch.

De boottocht vervolgde naar Hill Inlet voor een prachtig uitzicht waarvoor we eerst een wandeltocht van een half uur moesten afleggen. En daarna zijn we naar een kleine baai gevaren om te snorkelen. Dat was wel een gave ervaring: we hebben echt prachtige gekleurde vissen gezien! Wat dat betreft weer heel anders dan in Coral Bay. Deze keer geen rifhaaien en schildpadden maar hele mooie gekleurde vissen!

Aangepaste planning

Vanwege de bosbranden passen we constant onze plannen aan. We moeten hierdoor de Capricon caves overslaan, kunnen geen bezoek brengen aan Town of 1770 waar James Cook aan land kwam en rijden na Airlie Beach een langer traject om uit het bosbrandgebied te komen. Onderweg was er niet veel van te merken, op het gebied van Mount Larcom na. Daar hingen de rookwolken nog, was de zijkant naast de weg verbrand en lagen er nog bomen na te smeulen. We hebben bijna een half uur door een lichte rook gereden, kun je voorstellen hoe groot het afgebrande gebied is?

We moesten wel lachen om alle bordjes langs de weg als het ging om de rustigere stukken zonder dorpen of steden met teksten als: Take a rest or rest in peace, Play some trivia to stay alive, Don’t sleep and drive en Resting will save your life etc. De trivia vragen waren wel ingewikkeld voor ons als toeristen met vragen als: waar is Gympie bekend door geworden (goud), wat is de hoogste berg in Queensland (antwoord ben ik vergeten sorry), wie was de wilde Schot (een ranger), wat is de koudste stad in Queensland (Stanthornee) etc. Die bordjes zouden wij eerder aan de westkust neerzetten waar de wegen echt slaapverwekkend zijn! Maar goed, wij hebben ons vermaakt.

Coolum

Na een overnachting in Benaraby besluiten we om ook Mon Repos over te slaan en door te rijden naar Coolum. Een plaats aan de zee waar het goed toeven is als beginnende surfers. Helaas voor ons slaat het weer hier om. We hebben een hele dag regen, een dagje zon en een bewolkte dag. Net als wij bedacht hadden om even te niksen en op het strand willen liggen. Nou ja, we kunnen wel weer goed aan school werken, dat is dan het voordeel.  We hebben al een dag enorme jeuk rondom onze enkels en benen. Dit blijken ongenode gasten vanuit Airlie Beach te zijn: sand flies. We kunnen niet stoppen met jeuken en halen daarom anti-histamine en een goede crème bij de drogist. Dat lucht op!

Oorspronkelijk stond Noosa op de planning maar daar zijn geen campings op loopafstand van de zee en dat willen we wel. Dus we zakken nog een stukje verder af. Dit stuk moeten we wel weer terugrijden om naar Frasier Island te gaan. Die tour is reeds geboekt maar dat duurt nog een paar nachten. Ach ja, dat zijn verwaarloosbare afstanden in dit land. Hier geven ze al 90 kilometer van tevoren aan dat er een McDonalds aankomt. Daar kun je je in Nederland toch niets bij voorstellen toch?