Met de GiantIbis bus zijn we van Phnom Penh naar Siem Reap gereisd. Een rit van zo’n 5,5 uur met twee korte en een iets langere stop voor de lunch. Een mooi moment om de film ‘First they killed my father’ te kijken die alle gebeurtenissen in Cambodja door de ogen van een zevenjarig meisje laat zien. Daarna was er nog genoeg tijd om van het prachtige landschap te genieten.

Speciaal voor de boys, zodat ze eens wat jongere mensen kunnen ontmoeten, hebben we nu een keer gekozen voor een hostel. Eentje die pas half juni open is gegaan en waar we twee luxekamers hebben geboekt met eigen badkamers dus wat dat betreft is dit totaal nog geen echte hostelervaring.

Dag 1 Angkor Wat

De volgende dag stond Angkor Wat op het programma en dat begon vroeg: om 4 moesten we wakker worden om om half 5 opgehaald te worden door onze tuk tuk driver Sok Lin. Echt een hele vriendelijke man die ondanks dat hij het zelf niet makkelijk heeft, enorm optimistisch blijft. Maar niet verbloemt dat er nog steeds veel corruptie is en veel armoede. Hij woont elf al twintig jaar in Siem Reap en heeft pas sinds drie jaar een klein houten huis op zo’n 20 minuten rijden van de stad waar hij met zijn vrouw en zoon woont. Eerder bewoonde hij een kamer samen met een vriend en moest dan zo’n 12 uur reizen voordat hij zijn familie zag. Wat hebben wij het toch enorm goed!

We boften deze keer enorm bij de zonsopgang. Gelukkig, want in mei hadden we minder geluk bij de Bromo Vulkaan op Java. Manuel was in elk geval erg blij met de mooie wolken. De jongens dachten dat wij de enigen waren die zo vroeg opstonden maar er waren er velen met ons! Maar qua hitte wel een ideaal tijdstip, want in de middag hadden we het best zwaar met klimmen en wandelen in de felle zon.

Nadat we ontbeten hadden in een restaurantje daar, zijn we naar de locatie gegaan waar de film Tomb Raider is opgenomen. De meeste mensen bekijken meteen Angkor Wat maar dat hebben wij dus bewust niet gedaan om de drukte te vermijden. Dat was een goede zet want er waren nog niet veel mensen bij Ta Prohm. We hebben hier heerlijk ‘of the beaten’ track gelopen en raakten elkaar om de beurt kwijt.

Toen was het tijd voor het grotere werk bij de Bayon tempel. Een tempel met 45 torens voor de 45 steden die Cambodja ooit had. Nu zijn het er minder. En ten slotte de Preah Khan waar we de slotscène van de film ‘First they killed my father’ in herkenden. Daarna vonden wij, de boys waren al eerder afgehaakt, het wel genoeg en rond half 1 waren we weer bij het hostel.

Maan voelde zich na de rit niet zo lekker dus samen met de boys heb ik een tuk tuk gepakt richting het centrum. Noah hielp mee met afdingen haha! We hebben een heerlijke broodjeszaak ontdekt: Temple Coffee and Bakery. Op de menukaart staan bijna geen broodjes maar in de vitrines daarentegen…. Lekkere rozijnenbroodjes, donuts en pain au chocolat voor maar een dollar die ze ook nog even voor je opwarmen. Hier komen we zeker terug! Daarna voelde Manuel zich gelukkig wat beter en we hebben heerlijk gegeten bij Khmer grill waar ze uitzonderlijk goed Engels spreken.

Dag 2

Eerst hebben we alsnog uitgebreid Angkor Wat bezocht. Het was al wat later, denk rond half 10, en nu zag je pas hoeveel mensen daar rond lopen. Wij hebben de tour in een andere volgorde gedaan en op die manier was het prima te doen.
Daarna volgden nog twee tempels, waarvan eentje omgeven door water. Bij een ervan is Manuel ‘gezegend’ met een mooie spreuk en een armbandje van wol door een oude, tandeloze, kale vrouw. Hij heeft het bandje nog steeds om haha! We hebben wederom geluncht bij de Temple en daarna hadden de boys een vrije middag. Maan en ik zijn nog even naar een kleine tempel gegaan en hebben de sunset bekeken op een andere tempel. Een beetje een teleurstellende sundown met uitzicht op bomen. We zijn inmiddels verwend geloof ik….

Dag 3

Op de derde dag met onze tuk tuk driver Sok Lin hebben we een tocht over het platteland gemaakt en stond er nog een mooi versierde tempel op het programma. Qua weer hadden we minder geluk: het was in de ochtend bewolkt en dat zorgde voor een beter uit te houden temperatuur maar iets later begon het te regenen en dat stopte niet meer. We hebben het dan ook iets eerder voor gezien gehouden.

Dag 4 met de boot naar Battambang

Tja, en toen was het tijd om Siem Reap te verlaten en omdat we met het vliegtuig van Thailand naar Laos waren gegaan in plaats van met de slow boat, hadden we bedacht om de slow boat te nemen naar Battambang. Maar liefst zeven uur op de boot en drie keer zo duur als de bus maar helemaal de moeite waard, zo was ons verteld. We werden opgehaald bij ons hotel door een busje en kregen bij het boeken van de tickets al een telefoonnummer van de chauffeur voor als hij niet op tijd zou zijn. Mmm, dat gaf niet veel vertrouwen. Volkomen onterecht overigens want de bus was op tijd. De boot zou om 7.30 uur vertrekken maar toen hadden wij nog lang niet iedereen opgehaald. Ik schat dat we uiteindelijk pas om 8.30 uur vertrokken. En de boot… Tja, wij hadden alleen ons Mekong tochtje in Laos als referentie maar dat bleek een veeeeeel luxere versie te zijn geweest dan deze boot. Hele kleine bankjes waar Aziaten prima op passen maar die zaten niet op de boot, alleen Westerlingen. Een houten bankje met lage leuning zorgde voor het Spartaanse effect. O, wat had ik spijt dat we niet beter geïnformeerd hadden van tevoren! Maar we hadden wel geluk met het weer: de hele nacht en deel van ochtend regende het maar zodra we op de boot zaten was het droog. Manuel hebben we amper gezien, die zat op het dak te fotograferen. Noah probeerde te slapen op de kleine bankjes wat niet echt lukte.

De boot is een soort koeriersdienst van alle floating villages dus we stopten constant om post en pakketjes mee te nemen. Maar ook mensen (er stapten nog vijf extra mensen in, zag een ervan betalen in Riel en weet zeker dat ze geen 23 dollar hoefden te betalen haha) en zelfs dieren (er werden ook grote padden en alen in een net op onze boot gezet). Bijzonder! Maar eerlijk is eerlijk, het uitzicht vanuit de boot is onbetaalbaar. Wat een prachtige natuur om ons heen. Manuel heeft enorm veel foto’s kunnen maken.

Het was ook een avontuurlijke rit. Op een gegeven moment was je alleen veilig voor rondzwiepende takken als je in het midden van de boot zat. Ook bovenop het dak kregen de jongens er last van. En natuurlijk waren alle extra passagiers net voordat we aankwamen bij Battambang al afgezet door onze kapitein. Die had ook een easy dagje want een van de meiden die we als eerste oppikten heeft een groot deel gevaren.

Op het moment dat we bij de kade kwamen (al is dat een groot woord voor een trap omhoog) stonden er aan de kade tuk tuk mannen te schreeuwen en met bordjes te zwaaien. Er stonden er maar liefst 3 met onze naam terwijl wij er maar 1 geregeld hadden. En toen de boot stil lag kwamen ze gewoon de boot op lopen. Zo bizar! Ik denk dat wij met man of 20 op boot zaten maar zij waren met minimaal zoveel en maar roepen en schreeuwen! Het was gewoon door hun bijna onmogelijk om je bagage te pakken en aan wal te stappen. Ik werd er echt chagrijnig van. Het liep zo chaotisch en ik had geen idee of we nou alle bagage hadden. Maar we zijn uiteindelijk prima bij ons hotel aangekomen.