We gaan weer op reis
Om vanuit Ben Tre naar Mui Ne te komen zijn we eerst met een busje opgehaald bij onze homestay. Daarna zijn we met een grote, luxe bus weer teruggereden naar Ho Chi Minh. Nu blijkt dus dat je op het busstation iets verder door moet lopen en dat er ook nog andere busmaatschappijen zijn. Futa Lines met oranje bussen zijn een aanrader. Niet alleen vanwege de nette bus maar ook omdat ze geen extra tussenstops bij een bakkerij en een andere vage verkooptentjes maken. We waren er nu in 1,5 uur ipv ruim 2 uur kwijt. En achteraf hadden we misschien niet zo lang op het busstation hoeven te wachten…Maar goed, dat is achteraf makkelijk praten natuurlijk.
Om bij het treinstation te komen moesten we eerst nog een taxirit door het altijd chaotische Ho Chi Minh maken. Er was werkelijk bijna geen mens te bekennen in het treinstation zelf terwijl het buiten het station nog een krioelende mensenmassa was. De trein gaat vandaag helaas niet meer naar Pan Thiet dus we moeten ergens anders uitstappen (in Binh Hung) en dan nog een uur met een taxi reizen om in Mui Ne te komen. Toen we het station verlieten kwamen alle taxi =chauffeurs alweer op ons af. Dat is hier normaal. In de vorige bus werden we al vanuit buiten ‘verdeeld’. Een vrouwelijke taxi chauffeur had mij al aan haar toegewezen. Uiteindelijk hebben we voor een andere taximaatschappij gekozen want vooral Virsasun en Mai Lin zijn betrouwbaar en rijden op de meter.
De treinreis zelf is weer een nieuwe beleving: er lopen allerlei schreeuwende mensen rond (ik dacht eerst dat dat allemaal conducteurs waren) die iets verkopen en bij een tussenstop komt er een zenuwachtig schreeuwend vrouwtje fruit verkopen. Ze zet overal tasjes neer en loopt dan al gillend door de wagons waarbij ze sjouwt met meer tasjes en roept naar andere mensen. Toch heeft ze nog best wat verkocht! De zitplaatsen in deze trein zijn een stukje smaller dan normaal. Je moet echt niet dikker zijn dan ik om nog een beetje fatsoenlijk te kunnen zitten. De stoelen kunnen overigens wel prima in een ligstand worden gezet en het viel ons op dat veel Vietnamezen lagen te slapen. De trein deed er ook weer een uurtje langer over dan wij dachten maar tijd is een relatief begrip hier. In totaal hebben we 9 uur gereisd om iets meer dan 300 kilometer af te leggen.
In Mui Ne blijkt ons hotel wel wat ver van het centrum te zitten. Het klopt dat we niet ver van het centrum van het oude vissersstadje zitten maar het toeristencentrum is de andere kant op. Lopend is dat niet te doen dus Maan huurt een scooter. Ik vond het nog steeds een risico omdat we niet verzekerd zijn omdat het motoren zijn (125 of 150 cc). We moeten dus weer een eindje lopen voor ons eten en belanden daarom steeds in hetzelfde Russisch/ Vietnamese tentje of eigenlijk een grote zaal die nooit gevuld is maar waar wel lekker eten geserveerd wordt.
Er moet weer geleerd worden dus Maan trekt er op uit met de scooter en de camera om de omgeving vast te leggen. We hebben een jeep met chauffeur gehuurd om naar de rode en witte zandduinen te gaan. Een trip waar de jongens al een hele tijd naar uitkijken. De hele ochtend scheen de zon volop (en hebben we lekker bij het zwembad gezeten) en net nadat we vertrokken zijn betrekt het een beetje. Nu zijn we daar over het algemeen heel blij mee want de zon is hier echt bloedheet. Prima voor bij het zwembad maar niet als je iets gaat bezichtigen…
Op de quad in de Rode en Witte Duinen
Gelukkig kunnen we nog lekker op de quad rondrijden en scheuren in de witte duinen! Dit was een van de wensen van de jongens natuurlijk. Toys voor boys haha! Maar was wel een leuke ervaring! En vlak daarna begon het te regenen waardoor ons plan om de zonsondergang bij de rode duinen (echt een prachtige kleur overigens) in duigen viel. We zijn er nog wel even op geklommen maar hebben het daarna voor gezien gehouden.
Omdat we de volgende dag pas rond 17 uur zouden vertrekken hebben we 1 kamer aangehouden. Maan en ik zijn in de ochtend gaan wandelen in de Fairy Stream. Een riviertje met heel laag water waar je doorheen kunt wandelen met rotsen aan de zijkanten. Heel schattig en het eindigt met een klein watervalletje. Daarna hebben we nog een lekkere koffie gescoord bij Katie’s Coffee. En dan zijn we klaar voor de nachttrein naar Hue!
Zoveel indrukken, zoveel verschillende ervaringen, onvergetelijk.
En al die krioelende mensenmassa’s…..het zou mij duizelen….
Wanneer jullie terug zijn zul je de Nederlandse dienstregelingen wel kunnen waarderen.
Xxx
Het is hier nooit saai nee! En ik denk ook niet dat we dit ooit zouden kunnen vergeten. We zien wel duidelijke verschillen met alles in Nederland en dat is ook al leerzaam. Toch bizar hoe het verkeer hier bijvoorbeeld toch goed kan werken terwijl alles en iedereen, zonder rijbewijs, door elkaar heen rijdt en we bijna nooit ongelukken zien. Ze kunnen hier echt op de millimeter iemand passeren en dat loopt toch weer goed af. Is ook een kunst! XXX
Lieve Veldhoentjes, wow, wat een geweldige belevenissen weer allemaal!! Wat zien en doen jullie veel moois! En wat super om zo ook via jullie wat over de bijzondere culturen te leren! En die foto is echt prachtig!!! Ik kijk weer uit naar het lezen van jullie volgende belevenissen! Xxx
Lieve Veldhoentjes, wat een geweldige belevenissen weer! Bijzonder wat jullie allemaal zien en meemaken! En heel leuk dat ik via jullie zo ook een kijkje in deze culturen kan nemen! En wat een prachtige foto van die zonsondergang!
Ik kijk weer uit naar jullie volgende verslagen!
Geniet verder daar! Liefs, Maaike
Lieve Maaik, altijd leuk om te horen dat mensen ons volgen. Het is ook wel echt gaaf wat we allemaal zien en meemaken. De fotocredits zijn over het algemeen allemaal voor Manuel! Over een paar dagen kun je weer nieuwe verhalen lezen want we maken genoeg mee hier haha! Liefs terug!