Voordat we vanuit Thailand naar Laos vertrokken, lazen we berichten over de tropische storm Beninca die vooral in China veel ellende veroorzaakte maar nu ook naar Thailand en Laos zou komen.

In Chiang Mai was daar niets van te merken, op een enkel buitje na,  en de Thai waren daar ook totaal niet mee bezig. We gingen dus gerust op reis maar waren wel zo wijs om ons thuisfront hier niet over te informeren. Ons vliegtuig bleek een propellervliegtuig te zijn, eigenlijk een bus in de lucht met vier stoelen naast elkaar met plaats voor in totaal 70 man. Dat wisten we niet van tevoren maar daar hadden we eigenlijk ook niet op gelet. Later bleek dat op Luang Prabang alleen maar propellervliegtuigen landen.

Luang Prabang

De vlucht zou iets meer dan een uur duren van Chiang Mai naar Luang Prabang. Op een gegeven moment leek het alsof we zouden gaan dalen maar kort daarna gingen we weer omhoog. Uiteindelijk hebben we drie extra rondjes gevlogen en omdat een van de stewards voor Manuel ging zitten, hoorden we dat we niet konden landen vanwege slecht zicht, ze konden de landingsbaan niet zien… Met wat turbulentie werd het wel onaangenamer in het vliegtuig en iedereen begon wel wat benauwder om zich heen te kijken. Maar we zijn uiteindelijk prima geland. We hebben wel hard geklapt toen we op de grond stonden. Later vertelde iemand ons dat we blij moesten zijn dat we met Laos Airlines hadden gevlogen omdat die piloten dat gewend zijn haha!

Bij aankomst moesten we meteen onze visa regelen. Aparte rekenmethodes: sowieso is visa voor Nederlanders 35 dollar en voor alle omringende landen 30 dollar. Wij hadden echter geen dollars bij ons en je kon alleen contant betalen. We hadden nog wel euro’s bij ons en daar konden we ook mee betalen alleen kostte dat dan 40 euro. En toen ik 10 euro teveel had betaald omdat ik het niet gepast had kreeg ik wel maar 10 dollar terug. Mmm, vreemde wisselkoersen maar het zal wel. Ons paspoort is een mooie paginavullende sticker rijker!

Maan ging meteen een simkaart regelen maar moest daar wel geld voor pinnen. Toen bleek dat je beter iets verder door moet lopen op het vliegveld want daar kun je ook onbeperkt databundels kopen. We werden opgehaald door busje van het hotel. In Laos viel er heel veel regen op onze eerste avond. Het viel echt met bakken uit de lucht maar net toen we wilden eten was het droog gelukkig. We hebben het dichtstbijzijnde restaurant gekozen: een Mexicaan!

Nadat we wakker waren geworden van kraaiende hanen hebben we ontbeten en zijn we Luang Prabang gaan verkennen. Eerst naar de Mekong: lekker breed en vooral modderig maar dat hadden we al vanuit het vliegtuig gezien. Daarna hebben we 329 treden belopen voor het mooiste uitzicht op de stad. Natuurlijk net toen de zon ging schijnen dus dat was zweten. Maar wel een schitterend plekje!

En toen was het tijd om te relaxen bij Utopia: een bekend chillplekje in deze stad waar ik ook het bekende gerecht uit Laos heb gegeten: Laap. Echt lekker met koriander en munt!

De volgende dag was Manuel vroeg weggegaan om de monnikenoptocht op de foto te zetten maar hij had zich een beetje vergist in het tijdstip: hij dacht 6.30 uur maar het was om 5.30 uur. Morgen nieuwe ronde en nieuwe kansen.  Ook voor uitzichtfoto’s heeft hij veel moeite moeten doen. Uiteindelijk was het de moeite waard om in totaal drie keer die 329 treden op te lopen met dertig graden want in de avond had hij de zo gewenste wolkenlucht kunnen fotograferen!

Noah had weer een nachtelijke PSV wedstrijd bekeken maar was toch om 9 uur wakker. In de ochtend was het tijd voor een plan de campagne voor Laos. Dit land hadden we oorspronkelijk niet meer in de planning staan maar omdat we hoorden dat een maand voor Cambodja wel erg lang was EN de kapper van de mannen had geadviseerd om Laos te bezoeken is het toch toegevoegd aan het landenlijstje. Vervoer is hier anders dan in Thailand, er zijn veel minder mogelijkheden dus we moeten gaan bedenken waar we naartoe willen. Een ochtendje Googlen (met slechte WiFi) heeft geleid tot het volgende plan: we boeken in ieder geval nog een nacht extra bij ons hotel en dan gaan we informeren naar het huren van een auto voor een paar dagen om van Luang Prabang naar Phonsavan (veld met de kruiken ofwel Plain of Jars) naar Vien Vang te gaan en dan te eindigen in de hoofdstad Vientiane. Het is niet echt gangbaar dat toeristen een auto huren in Laos en dat blijkt ook wel uit de prijs: 420 dollar voor 4 dagen voor een ouder model SUV. Maar het is ons in Thailand zo goed bevallen dat we het toch doen.

Omdat het Zuiden niet makkelijk te bereiken is en we geen zin hebben om 10 uur in een bus te zitten, hebben we besloten om niet naar Pakse en de 4000 eilanden te gaan. Achteraf maar goed ook want Manuel had een mail gestuurd naar het consulaat om te vragen hoe de situatie rondom het gebied van de damdoorbraak is en kreeg toen te horen dat de stad Pakse door de hoge waterstand zeer waarschijnlijk binnen een paar dagen te maken krijgt met overstromingen.

Ook in Luang Prabang eten we heerlijk op de night market en we hebben ook het  Museum National Palace bezocht. Luang Prabang was vroeger de hoofdstad van Laos en het paleis is daar nog een aandenken van. Absoluut niet overdadig gedecoreerd, alleen in de ontvangstvertrekken vond je goud. Daarachter was alles vrij sober ingericht.

Vandaag hebben we weer bij een geweldig onooglijk tentje gegeten aan de straat waar ze baguettes verkochten. Eigenlijk zaten we in de woon/ slaapkamer van een goedlachs vrouwtje en haar familie. Te schattig gewoon! Ergens hadden we gelezen dat best veel mensen ziek werden na straateten in Laos maar hey, onze magen zijn inmiddels getraind dus dat geldt vast niet voor ons toch? Het was in elk geval heel lekker en er werd veel vers gesneden of gebakken. Zelfs een broodje pindakaas behoorde tot de mogelijkheden!

Op 21 augustus beginnen de scholen weer. Wij houden Magister en Som Today deze week goed in de gaten voor huiswerk en dan gaan wij ook beginnen! Vorige week heb ik per mail contact gezocht met de afdelingsleider van Noah omdat hij niet bij zijn buddies Jibbe en Stijn in de klas geplaatst is. Ik hoop dat dat nog veranderd kan worden want deze jongens hebben beloofd om Noah op de hoogte te houden van alle info die buiten Magister verspreid wordt zoals uitgedeelde kopieën etc. Bovendien kan ik pas als ik weet wie zijn mentor is, contact met diegene opnemen voor het opvragen van proefwerken. Duimen dat dit nog geregeld wordt!

Een van de dingen die we nog in Luang Prabang wilden doen was een boottocht. Zodra je op de kade komt wordt je continue aangesproken over het huren van een boot. We hebben gekozen voor een vriendelijke man (en vrouw) om twee uur lang over het water te varen en hadden een hele boot voor ons alleen en dat voor 20 euro! Afdingen doen we niet want dit stel woont ook op deze boot. En ze waren zo vriendelijk…

En we aten ook weer street food bij  een vrouwtje die geen Engels sprak. Met afrekenen hebben we haar wat geld laten zien en toen koos zij uit wat we moesten betalen. We denken dat het wel klopte want gisteren hadden we ook zoiets besteld voor 10.000 kip. Was lekker, alleen geen idee wat het was haha.

Maan en No zijn voor het eerst bij een andere kapper dan de Daltons of de Barberstation in Eindhoven geweest. Zo’n schattig tentje bestaande uit niet meer dan golfplaten met op achtergrond tekst gespoten om aan te geven dat het een barbershop is. De hele entourage was top. We hadden wel eerst gecheckt of hij wel elektriciteit had voor tondeuse. Toen we langsliepen zwaaide hij altijd dus toen durfde Maan het wel aan. Maan is eerst geknipt en daarna kwam Noah ook. De kapper deed duidelijk extra zijn best bij onze ‘handsome’ boy. Voor 2 euro per persoon zijn ze geknipt en we konden het niet laten om een halve knipbeurt fooi te geven. Hij wilde het eerst niet aannemen maar na wat aandringen vanuit onze kant hield hij het toch.

Luang Prabang naar Phonsavon

De volgende dag stond in het teken van de reis richting Phonsavon. Een hele rit, maar dat wisten we nog niet helemaal precies. We hebben 8,5 uur over 250 kilometer gedaan. Bergweggetjes zijn we inmiddels gewend maar dit slaat alles. Het begon met gaten in de weg, daarna miste er wat stukken wegdek en toen we in de bergen kwamen hadden we modder, stukken landslides op de weg die nog even weg gehaald moesten worden en gekantelde vrachtwagens (tot drie keer toe).

Bij een flinke regenbui in de bergen zagen we ineens meerdere regenbogen. Zo mooi! We waren wel echt blij toen we aankwamen bij ons hotel. Het laatste stukje weg naar het hotel sloeg trouwens wel alles want die weg bestond alleen maar uit gaten. We zijn even klaar met bochten en gaten!
Noah kreeg slecht nieuws over onze poging om hem van klas te laten wisselen en had voor het eerst een baaldag op reis. En hij had een lange avond voor de boeg want PSV speelde weer dus lag hij om 1.30 uur weer paraat om via de VPN te kijken.

De volgende dag was een regenachtige dag maar we hebben samen met een gids (hij kwam bij ons in auto zitten) een dagje gespendeerd met het bekijken van het veld met de kruiken, de oude stad, een noodle makerij en een oude en nieuwe stupa. Eigenlijk was het feit dat we hem allerlei vragen konden stellen en dat we meer achtergrond kregen bij het leven in Laos, het meest bijzondere van de dag. De kruiken waren zeker ook wel bijzonder. De herkomst van de enorme kruiken is nog steeds onbekend en er bestaan allerlei theorieën van graven tot voorraadpotten. Maar de gesprekken vonden we allemaal het meest interessant!

Er was bijvoorbeeld een straat net voor Phonsawon waar allemaal hele grote huizen naast eenvoudige hutjes stonden. En heel veel benzinestations. Wij dachten al: daar is iets vreemd aan de hand. Onze gids gaf inderdaad toe dat daar illegale zaken speelden. En dat de politie tegen betaling een oogje toekneep.

En het wegdek is ook mega slecht. Nu blijkt dat een bedrijf dat expres doet zodat ze daar later weer aan kunnen werken en dus weer geld kunnen verdienen. En de bevolking moest dit jaar ineens dubbele wegenbelasting betalen maar zien daar niets van terug. Daardoor heerst er veel ontevredenheid.

Hij vertelde ook dat hij bang was dat het land steeds platter zou worden. Er wordt namelijk veel gegraven in de bergen. Toen we vertelden dat wij geen bergen hadden in Nederlands vroeg hij of die ook allemaal afgegraven waren…

In het museum bij de vlakte der kruiken werden we even echt geconfronteerd met wat Laos heeft moeten doorstaan: elke 8 minuten, 24 uur per dag, 9 jaar lang zijn er door de Amerikanen bommen op hun land gedropt. Wist je dat Laos het meest gebombardeerde land ter wereld is? De Amerikanen gaven hiervoor als reden om de communistische verzetsbeweging Phatet Lao verslaan en de bevoorradingsroutes van de Vietcong te vernietigen. Meer dan twee miljoen ton aan bommen werd losgelaten op Laos, waarbij voornamelijk dorpen en kleine steden in het noordoosten van het land vernietigd werden. En waarvan 30 procent nooit tot ontploffing is gekomen en nu nog steeds voor tientallen doden per jaar zorgt als de bevolking bijvoorbeeld het land gaat bewerken.

We hebben twee avonden bij hetzelfde restaurant Simmaly gegeten. Een tentje vol metTL-licht, plastic meubilair en dito tafelkleden maar ook veel en lekker eten. De eigenaresse is helemaal verliefd op Noah en noemt hem de hele tijd ‘handsome boy’ en zegt dat hij haar schoonzoon moet worden.

Van Phonsavan naar Vien Vang

En we zitten weer een dagje in de auto, deze keer zijn we voor de zekerheid maar wat vroeger vertrokken. Na de regen van gisteren weet je niet wat we nu weer aantreffen op de weg. Wist je trouwens dat als je een bosje takken op weg de weg ziet liggen dat dat betekent dat een deel van de weg verdwenen is of dat iemand heeft pech heeft? Ze doen hier niet aan gevarendriehoeken maar dit is ook best effectief. Alleen in de nacht lijkt me dit wat minder zichtbaar. Ik heb deze week een abonnement op hoofdpijn, want ook na deze rit is het weer raak. Deze route was overigens veel beter te doen dan vanuit Luang Prabang. Nog steeds veel gaten en bochten maar minder landslides. We hebben een leuk hotel geboekt: het Magic Monkey resort met leuke hutjes en een zwembad.

Vien Vang naar Vientiane

Er was ook hier veel regen gevallen dus kajakken, ons oorspronkelijke plan voor hier, was niet mogelijk. Daarom zijn we naar een grot geweest, waar je veel trappen moest oplopen met ongelijke treden. Zweten! Er was ook een verlaten Karaoke bar waar Manuel nog foto’s heeft gemaakt, ook met de drone.
Daarna vervolgden we onze autorit van maar 120 kilometer waar we toch meer dan 4 uur over gedaan hebben. Eerlijk is eerlijk: de weg was wel veel beter dan de andere keren. Toen het lunchtijd was hebben we gekeken  voor eten bij een lokale markt maar daar hadden ze alleen maar allerlei soorten insecten. Daarom maar gestopt bij Amazon café. Aram dacht dat er wel een KFC in Vientiane zou zijn maar dat bleek een Khouvieng Fried Chicken te zijn. Er zijn dus echt geen fast food ketens hier!

We dachten een lekker hotel voor drie nachten te hebben geboekt in Vientiane maar de kamers hebben geen daglicht, alleen raam met uitzicht op de interne gang. Het hotel zit vanavond helemaal vol dus morgen moeten we maar klagen bij de marketing manager. We hebben gelukkig andere kamers gekregen. Een verdieping hoger, veel ruimer en met mooi uitzicht.

De vakantie is nu officieel voorbij en de jongens moeten aan het huiswerk. Aram had vorige week geen huiswerk dus we beginnen met vooruit werken en Noah moet nog twee vakken van vorige week inhalen. Even wennen weer!

Noah neemt het schrijven nu even van mij over:

We hebben vanmiddag gegeten bij Joma Bakery Cafe waar Noah en Manuel een overheerlijke wanna-be McMuffin hebben gegeten. En ons moeders een Zalm bagel had. Daarna zijn we doorgelopen naar een Wat (tempel), waarvan Joost van TripAdvisor zei dat het gratis was maar dat was het niet (zeker geen so (shout out) naar Joost).  Er waren vooral veel Boeddha’s en de tempel was niet enorm opgefleurd zoals in Thailand. Daarna gingen we naar de fake Arc de Triomphe die verder weg was dan dat ie leek. We hebben tussenstops gemaakt in een supermarkt en een skeer winkelcentrum.

Hoop dat jullie die pubertaal begrijpen! Morgen gaan we naar Phnom Penh en we hebben zin om echt even luxe te overnachten met een infinity pool. Daarom eerst weer eens bekeken wat we tot nu toe uit hebben gegeven. Dat bleek een kleine tegenvaller want in onze Excelsheet bleek een fout te zitten van bijna 1500 euro extra. Maar we hebben het hotel toch geboekt. We zijn er aan toe haha!

Daarna zijn we met de bus naar het Boeddhapark gegaan en van tevoren nog even wat gegeten op marktje bij busstation. Zo grappig hoe hier een busstation in elkaar zit. Er staan op allerlei plaatsen, zonder zichtbare of logische structuur, bussen en daartussen staan marktkraampjes. En als je bij een bus staat proberen de minivan mannen je nog over te halen om met hun mee te gaan. Lekker cheap zeggen ze maar toch ruim vijf keer zo duur als de bus. Wij pakken dus de bus!