De reis naar Kampot

Op de dag dat we vanuit het eiland Koh Rong Samloem naar Kampot reizen, schijnt in de ochtend de zon weer eens lekker. Dat houdt ook in dat we zo’n beetje wegzweten als we op de ferry wachten. De boot die eigenlijk om 11.45 uur zou vertrekken komt pas een uur later aan. ‘Eilandse tijden’ zoals ze dat hier noemen. We hebben in Sihanoukville een taxi geregeld die ons naar Kampot gaat brengen. De chauffeur blijkt uiteindelijk een ander te zijn dan we dachten en deze chauffeur moet op een of andere manier zijn geld ergens ophalen omdat wij rechtstreeks bij het vorige resort hebben geboekt. Via een ingewikkeld systeem kan de chauffeur dan in de stad bij het kantoor van een transportbedrijf zijn geld ophalen. Echter, dat geld kreeg hij niet, ook niet nadat hij ons betaalwijs had laten zien. Er volgden een heel aantal schreeuwtelefoontjes naar de eigenlijke chauffeur en wie weet nog andere personen maar hij is niet echt van plan om te gaan rijden zonder het geld te hebben ontvangen. Manuel heeft toen het resort gebeld en hun doorverbonden met onze chauffeur waarop het probleem verholpen was. Dit geintje kostte toch weer een uur.

Reis blues

Maar goed, na nog een tweetal uur over geweldige wegen te hebben gereden kwamen we al hobbelend aan in Kampot, De hoofdweg er naar toe was zo mogelijk nog slechter… Inmiddels was het flink aan het regenen toen we aankwamen bij Ruby resort. Dat zag er nogal troosteloos uit en bleek verder van het centrum af te liggen dan we dachten. Een misser eerste klas. En op een of andere manier was dat net de druppel voor mijn reisblues. De eerste keer en ook niet echt met een bepaalde reden maar ik voelde me even niet zo happy. Regen, een niet zo mooie en ook niet zo’n schone kamer, ver lopen voor eten: ik werd er een beetje moedeloos van. De jongens hebben er ook regelmatig last van maar dan meer vanuit heimwee naar vrienden in Nederland. Het was ook nog balen dat ik voor twee nachten geboekt had maar we hebben wel de dag erop meteen iets anders geboekt in Good Morning Kampot guesthouse. Daar kun je heerlijk ontbijten en we hadden ook een grote kamer met een ruim zitje en nog een extra tafel en stoel. Ideaal om te leren en om spelletjes te doen. Rummikub doet het goed en ook Noah vindt het nu ook een leuk spel.

Mini-tornado

De regen blijft gewoon doorgaan en dat is niet zo vreemd met tyfoon Mangkhut op de Filipijnen en Hong Kong in de buurt. Het leidt tot een mini-tornado in Kampot waarvan ons hele gezin getuige is. Manuel en Aram spelen een potje biljart op de rooftop en Noah en ik zijn aan het leren in onze kamer. Ik had de deur van het balkon open staan en deed die net dicht toen ik een vreemd geluid hoorde. Toen ik naar buiten keek zagen Noah en ik ineens allerlei dingen in de lucht vliegen en hoorden we ook stukken golfplaat overal tegen aan komen. Manuel en Aram zagen dat ook en zijn toen maar naar beneden gekomen toen ze wel heel dichtbij van alles voorbij zagen komen. Toen we daarna koffie en gebak bij ons vaste stekje Natural Coffee gingen halen zagen we dat er toch behoorlijke schade was: een overkapping was ingestort en een dak stond open omdat de golfplaten weggewaaid waren. Zo sneu voor de mensen die het toch al niet breed hebben… Maar iedereen ging meteen aan de slag om alles op te ruimen en een dag later was het dak weer dicht.

De mannen zijn allemaal naar de lokale barbershop gegaan en zien er weer knap uit. Zelfs Aram durfde het hier aan om geknipt te worden. We hebben de eerste regenachtige dagen vooral etend en drinkend doorgebracht: lekker gebak bij Epic art en Natural Coffee, superpizza’s bij Italiaanse Max, shoarma bij Aroma, vegatarisch bij Simple Things en verse dumplings en noodles bij Ecran.

Kep

Inmiddels wilden we toch wel wat gaan doen dus zodra het een beetje droog was zijn we met een tuk tuk naar Kep gereden. Kep is vooral bekend om de verse krab dus dat moesten we natuurlijk uitproberen. Raar om de krabben uit te zoeken en daarna op te eten maar het was ongelooflijk lekker! De pepers van Kampot zijn ook een begrip en als je die gebruikt bij het bereiden van de krab krijg je echt iets om je vingers bij op te eten! Zooo lekker!

Bokor National Parc

Omdat de regen inmiddels weer met bakken uit de hemel viel hebben we de rest van de geplande trip gelaten voor wat het was en hebben we rechtsomkeert gemaakt. De volgende dag hebben Manuel en ik een scooter gehuurd om naar Bokor National Parc te gaan. Een hele leuke tocht van meer dan een uur de berg op. Na alleen maar natuur kom je ineens boven op de berg allerlei bouwactiviteiten tegen. En als je dan wat verder door rijdt, kom je in een soort oostblokachtige omgeving een groot hotel tegen. Er werken heel wat mensen maar je ziet er geen gasten. Een parkeerplaats waar enorm veel auto’s kunnen staan maar waar er geen enkele te bekennen is. En met een dreigende lucht maakte het tot een spooky omgeving. We zijn er ook nog even omheen gereden en toen bleek dat het hotel nog veel groter was! Maar geen mens te bekennen. Zo bizar! En een gebouw stond ook helemaal leeg. Echt een bijzondere ervaring. Het grappige is dat een klein stukje verderop nog veel meer werd gebouwd. We hebben gelezen dat de Chinezen hier een gokstad van willen maken maar we hebben niet kunnen achterhalen hoe dit een succes moet gaan worden.

De oude verlaten Franse kerk is gelukkig nog wel authentiek gebleven, alhoewel daarnaast wel gebouwd wordt. Dit was de plek waarop de hemel zo’n beetje openbarstte en alle regen die het in zich had naar beneden gooide. We hebben daar lange tijd gescholen maar uiteindelijk toch besloten om weer terug te rijden. Het eerste stuk zagen we bijna niets door alle regen maar gelukkig klaarde het na een tijdje (toen we bijna beneden waren) weer op en hebben we nog een mooie regenboog boven Kampot kunnen zien. De scooter van Manuel bleek wat kuren te hebben en als hij harder dan 40 reed begon zijn achterband te zwabberen. Later bleek dat deze lek was.

Visum Vietnam

Na bijna 5 dagen wachten hebben we eindelijk onze visa voor Vietnam binnen. We hebben ze allemaal tegelijk online aangevraagd op vrijdagavond in Samloem en op maandag hadden Manuel en Noah toestemming maar die van Aram en mij hadden nog maar liefst twee extra dagen nodig. We weten nu dat die drie dagen geen kalenderdagen maar werkdagen zijn. Weer wat wijzer geworden. Maar nu kunnen we eindelijk de bus en het appartement gaan vastleggen voor de dag erna. We hadden de eerste bus van Kampot naar Phnom Penh al wel vastgelegd omdat de Giant Ibis busmaatschappij nogal populair is. En we konden in geval van nood nog een extra overnachting in de hoofdstad boeken als het visum nog niet binnen was. Maar gelukkig was dat niet nodig. Op naar land nummer 4: Vietnam!