Om van Mui Ne naar Hue te gaan hebben we gekozen voor de slaaptrein! Als ’traveller’ moet je dat natuurlijk een keer gedaan hebben. Wij hadden een eersteklas coupe met vier bedden voor ons alleen. We zagen ook coupe’s met houten zitbanken en de tweedeklas coupe’s bestonden uit zes slaapplaatsen. Nou ja, laten we het er maar op houden dat onze coupe in Nederland nooit eersteklas kon zijn haha. De ‘soft seat’ matrassen waren vrij dun en als deken kreeg je een laken. In het begin van de reis prima te doen maar gedurende de nacht werd het steeds kouder. De airco blies volop en daar kon je niets aan veranderen. Maar zo kwamen de lelijke ‘one size fits all’ broeken die we moesten kopen voor het paleis in Thailand toch van pas. Die sjouw ik al die tijd al mee voor het geval dat… Nou dat was nu dus!

Rare gewoontes

In Vietnam valt het op dat rochelen echt heel normaal is. Ik geloof niet dat ik hier aan kan wennen, wat ontzettend smerig! En ze doen het ook gewoon in de trein, tenminste ik zag het iemand in het gangpad doen. Goor! Zo is het ook normaal om filmpjes te kijken op je mobiel zonder oordopjes en het volume lekker hard te zetten maar dat is eigenlijk in alle Aziatische landen waar wij geweest zijn heel gewoon.

De treinreis

Tijdens onze eerdere treinreis kwamen er constant mensen met eten langs dus we hadden nog niet gegeten voor vertrek. In deze trein kwam alleen iemand langs met maïskolf en ei. Gelukkig hadden we nog chips, crackers en noodles meegenomen ( ja, we waren een keer voorbereid). Op het moment dat we de noodles wilden openen kwam er iemand langs met een lekkere rijstsoep. Top! Voor de ochtend hadden we wel broodjes meegenomen (bahn mi) en een potje jam gescoord. Drie keer per dag Aziatisch vinden we geen van allen geslaagd… We hebben nog wel lunch gehad in de trein: echt heerlijke rijst met kip en groente en dat voor een euro per persoon! Hier worden we een keer niet afgezet omdat we toerist zijn haha!

Veertien uur in een trein eist wel zijn tol. Wat waren we moe daarna! Gelukkig hoefden we niet lang met de taxi naar ons hotel. Wat waren we toe aan koffie dus we zijn wel meteen op zoek gegaan. We komen er meteen achter dat we echt midden in een toeristisch gedeelte zitten en dat vinden we heel prettig.  Ontzettend veel koffietentjes en leuke restaurantjes! De jongens hebben een super ruime kamer met balkon en twee tweepersoonsbedden, er is een uitgebreid Westers ontbijtbuffet dus Hue kan nu al niet meer stuk!

Op de fiets door Hue

Hue was tussen 1802 en 1945 de hoofdstad van Vietnam. De keizerlijke stad werd tijdens de Nguyen Dynasty groot. De citadel van Hue is een groot complex bestaande uit een gigantische bakstenen muur van een paar meter dik, de verboden paarse stad, diverse tempels, paviljoenen, grachten en poorten. Maan en ik hebben de Citadel samen bezocht aan het einde van de middag na een ochtend lesgeven. We hebben er heerlijk rondgestruind en samen genoten van de rust en de zonsondergang terwijl Manuel mooie foto’s kon maken. En daarna met z’n tweetjes op de fiets door het enorm drukke verkeer. Af en toe lijkt dat op een zelfmoordactie maar het is ongelooflijk hoe goed dat hier toch gaat. Geen verkeersregels, amper mensen met rijbewijzen, oude scooters en toch komt iedereen waar hij moet zijn. Je moet niet twijfelen en gewoon rijden waar je heen wilt en je zult zien dat iedereen om je heen zich naadloos aanpast!

Tombe Tu Duc, verlaten waterpark en Pagode

De dag erop hebben we weer een auto met chauffeur gehuurd om naar een keizerlijke tombe, een verlaten waterpark en de pagode te gaan. Een heel aantal keizers heeft voor zichzelf een soort park aangelegd waar hun graftombe kwam te staan. Prachtige gebouwen op een enorm stuk land, een beetje hoogmoed kan  ze niet ontzegd worden. Het was wel apart om te zien dat de tombe zelf dan maar heel simpel was.

Daarna stond het waterpark op de planning. Gebouwd in 2004 maar nooit afgemaakt wegens geldtekort. En nu dus in verval. We werden door onze chauffeur gewaarschuwd voor ‘angry men’ die daar de boel bewaken. En ja hoor, na een tijdje kwam er een man die zei dat we weg moesten. Geld is echter het toverwoord om er toch te kunnen rondwandelen. Nou, prima hoor! Want het was echt gaaf! Vooral het gedeelte met de drakenkop dat een soort aquarium was. Alles stond er nog, alleen al het glas was ingeslagen. En dan op zoek naar de trap om in de drakenkop te komen! Manuel kon helemaal los met de drone en zijn camera maar wij genoten ook. Het was een hele wandeling rondom het hele park en zeker in de zon best zwaar maar helemaal de moeite waard!

Onze chauffeur bracht ons naar een toeristisch restaurantje waar we in plaats van een menukaart op de telefoon van de serveerster eten konden uitzoeken. Dat werd vers gemaakt maar bij het afrekenen bleek dat we echt veel teveel moesten betalen: ruim 20 euro terwijl dat hier bij Vietnamees eten gemiddeld tussen de 12 en 14 euro zou moeten zijn. Toen bleek ook dat er op de zogenaamde kaart helemaal geen prijzen hadden gestaan. Is wel handig, dan kun je die aanpassen op je publiek…

Omdat we al moe waren na deze activiteiten hebben we een andere keizerlijke tombe vervangen door de Pagode aan de parfum rivier. Dat was geen echt hoogtepunt maar we hebben daar wel lol gehad met een paar meiden die met ons op de foto wilden.

Van Hue naar Hoi An

De volgende dag moesten we al vroeg op (en dat terwijl Noah er weer een nachtelijke PSV wedstrijd op had zitten) om met de bus naar Hoi An te reizen. Dit bleek ook een slaapbus te zijn, die zijn hier waanzinnig populair, ook overdag. Dit was weer een nieuwe versie voor ons: drie rijen met eenzits ligstoelen met daarbovenop ook zitplaatsen. Maar een prima stoel voor een reis van 4 uur en Noah kon lekker doorslapen.

In Hoi An zijn we maar twee nachten en dat vinden we ook genoeg. Overdag wordt het schattige stadje overspoeld met Chinese toeristen die werkelijk overal foto’s maken. Manuel is dan ook na de eerste nacht vroeg opgestaan om foto’s te kunnen maken zonder mensen. We hebben weer veel aan school gedaan, ook nog genoten van het zwembad en afgesproken met Eline en Joep die Manuel kent van de fotocursus in Eindhoven. Leuk om weer eens Nederlanders te spreken en ook hun ervaringen in Vietnam te horen!