Port Hedland

Nadat we de nieuwe huurauto hebben opgehaald, kopen we in Broome nog snorkelspullen voor de komende weken. Voordat we Broome verlaten maken we nog wat foto’s met de mooie witte stranden, lichtblauwe zee en de rode rotsen. En dan begint de lange rit van iets meer dan 600 kilometer naar Port Hedland.
De enige tussenstop die we maken is bij eighty Miles beach, waar helaas geen schildpadden te zien zijn maar waar je wel de sporen van hun tocht richting de duinen om de eitjes te leggen ziet.

We waren eigenlijk iets te laat vertrokken vanuit Broome met als consequentie dat we het laatste stuk in het donker moesten rijden. Dat is nog niet eerder voorgekomen omdat een tent in het donker opzetten wel erg lastig is. Nou, we gaan dit niet nog een keer riskeren. Het lijkt wel alsof alle koeien ineens allemaal aan rand van weg staan, en zolang ze daar blijven is er niets aan de hand natuurlijk. Maar eentje stak op zijn gemakje weg over. Gelukkig reden we totaal niet hard, maar ik begrijp nu wel waarom al die dode beesten langs de weg liggen. Niet voor herhaling vatbaar!

Port Hedland valt een beetje tegen. Manuel hoopte nog wat mooie dingen te kunnen fotograferen maar zijn zoektocht heeft niet veel mooie plaatjes opgeleverd. De jongens hebben wel weer aan school kunnen werken en we hadden bij de receptie eindelijk weer eens goede WiFi. Bizar, van tevoren dacht ik dat we in Azië veel meer slechte WiFi zouden hebben, maar in Australië is het veel lastiger. Het is niet standaard dat accomodaties WiFi hebben. Daar moeten we beter op gaan letten!

De volgende dag zitten we om 6 uur al in de auto om een paar minuten later op een strand staan om te kijken naar de schildpadden. We zijn te vroeg want er is er geen een te bekennen. We hebben helaas geen tijd om te wachten want we hebben een lange rit (800 kilometer) voor de boeg richting Exmouth. Een hele lange en best saaie rit omdat er bijna niets te doen is in dit gebied. We maken wel een leuke ontbijtstop in de buurt van Karattha aan de zee. Maar verder is er niets te bezoeken. Onze planning voor dit stuk van de Westkust is niet optimaal waardoor we flink door moeten rijden om op tijd in Perth te zijn want onze vliegreis naar de Oostkust ligt wel vast.

Exmouth

Manuel had al veel online geïnformeerd voor het zwemmen met walvissen maar kreeg steeds nul op het rekest. Als we in Exmouth arriveren blijkt dat het seizoen daarvoor al voorbij is en dat er sowieso in Exmouth geen dagtochten meer zijn. Fijn, we hadden expres al voor twee nachten geboekt. Maar voor het zwemmen met roggen moeten we dus toch in Coral Bay zijn. Het appartement wat we gehuurd hebben maakt wel alles goed: lekker luxe, ruim met drie slaapkamers en met perfecte WiFi.

We gaan een dagje naar Turquoise Bay om te snorkelen. Je raakt het gevoel voor afstand kwijt in dit land. Op de kaart lijkt het niet ver maar dat is toch stiekem weer een uurtje rijden. Maar hey, dat is niets in vergelijking wat we de laatste tijd hebben gereden. Ik geloof niet dat we in Nederland even een uurtje heen en hetzelfde terug zouden rijden om te gaan snorkelen, haha! Maar wat een gaaf strand: wit strand, lichtblauwe zee. Prachtig! Zelfs als je net het water ingaat komen er best grote doorzichtige vissen met blauwe accenten om je heen zwemmen. Die zijn nieuwsgierig! De mannen zien nog veel meer mooie vissen dus de snorkelsetjes worden goed gebruikt. Grappig is dat het water best koud is, dat zijn we niet gewend en is de reden waarom iedereen regelmatig even uit het water komt. In de tussentijd maak ik ruzie met de vliegen op het strand. Op zo’n prachtige plek zouden die niet mogen komen! Mijn geweldige outback hoed met vliegennet komt toch weer van pas. Lekker charmant, maar die vliegen willen niets anders dan in je oor, mond, oog en neus (of in elk geval daar heel dicht bij) komen. Super irritant!

Voordat we Exmouth verlaten gaan we nog even op aanraden van nichtje Iris een apple turnover eten bij de bakker. Een soort appelflap met custard en slagroom. Lekker machtig na onze uitgebreide ontbijt. We misten na al die weken toch ons Aziatisch ontbijt van toast met gebakken ei dus die hadden we eerst gegeten. Maar eerlijk is eerlijk: de apple turnover was heerlijk!

Coral Bay

En dan reizen we richting Coral Bay. Ook zo’n droomstrand plaatsje en speciaal ontstaan voor het toerisme. Er is niets anders dan twee campings en een hotel. De prijzen liggen dan ook hoger, bijna het dubbele, van wat we normaal uitgeven maar we hebben dan wel een bijna nieuwe accommodatie met uitzicht op zee en op duinen waar grote kangoeroes rondlopen.

Hier hebben we een dagje manta rays bekijken geboekt. Manuel gaat duiken en wij snorkelen in het prachtige koraal. Iedereen krijgt een lang surfpak of duikpak aan en dat blijkt echt nodig te zijn: wat is het koud in het water! Ook al is de watertemperatuur 23 graden. Tijdens de eerste ronde zien we vooral wat kleinere visjes en een schildpad. Manuel moet zelfs nog een sprintje onder water trekken om er twee boven elkaar op de foto vast te leggen. In de tweede ronde zwemmen we boven een manta ray met een spanwijdte van zo’n 4 meter. Echt heel gaaf!
En in de laatste duik zien we in de zogenaamde ‘wasstraat’ (waar de dieren komen om schoongemaakt te worden door kleine visjes) wederom een schildpad en maar liefst 3 reef sharks. Een daarvan is echt groot dus het is fijn om te weten dat ze geen mensenvlees eten…
Wat was dit gaaf om mee te maken! Echt onvergetelijk!

Richting Kalbarri

Voor het eerst zien we landbouwgrond langs de weg en andere beplanting ( meer heideachtig met geel zand). Eindelijk weer eens iets om naar te kijken langs de weg want de andere varianten kennen we inmiddels wel. In Kalbarri Park rijden we eerst naar de meest fotogenieke attractie: Nature’s window. Een rots met een gat dat uitzicht geeft op de kloof en het water. Het kost wat tijd om dit plekje voor ons alleen te hebben zodat Maan de drone kan gebruiken maar in de tussentijd hebben we een leuk gesprek met andere Nederlanders die plannen hebben om te emigreren naar Perth.

Langs de kust van Kalbarri bekijken we meerdere mooie dingen zoals natural bridge, het Pink Lake en de prachtige rode kliffen.Een intensief dagje waardoor we pas in de avond in Geraldton arriveren. Daar waait het flink en voelt het koud aan met een temperatuur van 25 graden. Dat is wennen! De volgende dag blijkt het nog kouder te kunnen zijn: in de ochtend is het maar 22 graden. Dat is bijna de helft van de temperatuur van vorige week. Dat zijn we niet meer gewend na bijna 4 maanden reizen door landen waar het minimaal 30 graden was!

Toen we aan het ontbijt zaten kwam de eigenaar binnen en vroeg of we nog honger hadden. In zijn hand had hij iets langs. Dat bleek een kangoeroestaart te zijn waar hij een stew van ging maken. Tja…

Richting Perth

Onze laatste dag langer in de auto zitten is vandaag aangebroken. Waar je al niet naar uit kunt kijken. Maar het is een leuke route met twee tussenstops. We bekijken eerste de Pinnacles in Nambung National Park. Heel raar om die stenen in groepjes in het gele zand te zien staan. Ze zijn in de ijstijd (500.000 jaar geleden) ontstaan en zijn afwisselend onder en boven de grond bewaard gebleven en sinds zo’n paar honderd jaar boven de grond.

Daarna gaan we sand boarden in de zanddduinen van Lancelin. Ter plaatse kun je een board huren en de boys laten zien dat ze makkelijk kunnen gaan snowboarden.Ook Manuel waagt een paar pogingen. Helaas gaat het op de steile helling mis als Noah eigenlijk perfect naar beneden gaat maar te laat door heeft dat het laatste stuk geen zand is maar rotsen. Hij valt en zijn linkerkant zit vol met schaafwonden. De lol is er vanaf en we besluiten maar direct door te rijden naar Perth.

Als we Perth inrijden voelt dat als een halve cultuurshock: wat veel auto’s, hoge gebouwen en mensen! Dat hebben we al meer dan drie weken niet meer gezien. Maar het voelt meteen goed. We hebben weer een heerlijk appartement geboekt voor vier nachten. Met een Xbox voor de jongens! Dat is lang geleden dat zij hebben kunnen gamen. Maar naast gamen moeten we ook weer een kleine inhaalslag qua school maken.

Vanuit Perth rijden we een dagje naar Fremantle. Wat een heerlijke relaxte sfeer hangt daar! We eten voor de eerste keer fish & chips in de Fishing Boat Harbour en bezoeken daarna het Shipwreck Museum waar onder andere nog een gedeelte van het bekende Nederlandse Batavia schip te zien is. Echt leuk om de Nederlandse roots weer even te voelen met oude landkaarten en munten.

Ik heb al tijden uitgekeken naar een van de andere highlights van Fremantle: de cappuccino strip. Alleen in Exmouth heb ik een keer een lekkere cappuccino gehad. Op alle overige plekken viel het tegen. Maar helaas, ook deze strip was niet wat we ervan verwacht hadden (lees: leuke koffietentjes) want er zaten vooral restaurants en niet eens met een fatsoenlijke koffiemachine. Balen!

We hebben wel nog even door de bijzondere en sfeervolle straten van het stadje gelopen met de typische Victoriaanse gebouwen en zijn daarna teruggereden naar Perth. Vanuit Perth vliegen we naar Cairns en dan breekt alweer het laatste deel van onze reis aan: de oostkust van Australië. De tijd vliegt ineens!